کونگ فو یکی از هنرهای رزمی قدیمی چینی محسوب می شود که برای اولین بار در معبد شائولین ابداع شد. این رشته شامل حرکات مختلف دفاعی و تهاجمی است که با توجه به نیرو و انرژی درونی صورت می گیرند. در کونگ فو تاکید بسیاری بر آرامش درونی و استفاده از انرژی داخلی بدن است و ورزشکاران این رشته تمرینات مختلفی برای تقویت قدرت های روحی و روانی و جسم خود انجام می دهند. کونگ فو به عنوان یکی از عالی ترین هنرهای رزمی شناخته می شود که علاوه بر سلامت جسم تاکید زیادی بر سلامت روح افراد نیز دارد.
در طی سال ها سبک های مختلفی از کونگ فو به وجود آمده است که هر کدام ویژگی های مخصوص به خود را دارند. در این مقاله به بررسی جامع و کامل این هنر رزمی می پردازیم، با ما همراه باشید.
کونگ فو و تاریخچه آن
کونگ فو یکی از رشته های رزمی بسیار قدیمی است که علاوه بر تمرینات فیزیکی شامل تمرینات عرفانی و معنوی نیز می شود. واژه کونگ فو به معنای دستاورد انسان است. در چین برای افرادی که در یک کار به مهارت می رسند، از این واژه استفاده می کنند. این ورزش شامل حرکات ظریف، قدرتی، سرعتی، درونی و بیرونی است که هدف اصلی آنها دفاع از خود است.
در رشته کونگ فو ضربات مختلف برای حمله کردن استفاده نمی شوند و اساس و پایه این رشته بر دفاع است. حال در زمان دفاع از خود می توان ضرباتی را به حریف وارد نمود که این ضربات تنوع بالا و درجات قدرتی مختلفی دارند. کونگ فو اولین بار در یکی از معابد چین باستان ابداع شد. اولین معبد شائولین که برای پرستش بودا در 500 سال قبل از میلاد مسیح در استان هنان چین ساخته شد و راهبان و افراد مختلفی در این مکان به زندگی و عبادت مشغول شدند.
یکی از راهبان معروف و مشهور به نام بودیهارما یا تامو از هند به چین سفر کرده و به این معبد می رود. این راهب بزرگ علاوه بر تعلیمات مذهبی و معنوی برای بهبود وضعیت جسمانی افراد حاضر در معبد شائولین حرکات فیزیکی خاصی را طراحی و ابداع می کند. این 18 حرکت با توجه به حالات جسمی و روحی راهبان جوان ابداع و جزو دروس و تعلیمات آنها قرار گرفت. بدین ترتیب رشته کونگ فو از اینجا آغاز شد.
سال ها این حرکات و تمرینات فیزیکی در معبد شائولین آموزش داده شدند و راهبان پس از کسب مهارت برای گسترش این رشته به معابد مختلف دیگر رفتند. سپس استفاده از هنر رزمی کونگ فو در میان مردم چین رواج پیدا کرد و تا به امروز همچنان افراد زیادی در چین و سراسر دنیا مشغول به فعالیت در این ورزش هستند.
این هنر رزمی در یک قرن اخیر به دلیل معرفی از طریق سینما بسیار مورد توجه قرار گرفت و ورزشکاران بزرگی مانند بروسلی در رواج آن نقش بسیاری داشتند. فیلم هایی که از داستان های قدیمی و درباره هنر رزمی کونگ فو ساخته شد، تاثیر زیادی در شناخته شدن این ورزش در بین مردم جهان داشت.
طی سالیان گذشته از زمان پیدایش کونگ فو تا به امروز افراد مختلفی سبک های زیادی برای این هنر رزمی طراحی کردند و حرکات و تمرینات و قوانین مختلفی ابداع شدند. اما اساس و پایه کونگ فو که بر تقویت بعد روحانی و معنوی افراد است دچار تغییر نشد.
کونگ فو به عنوان یکی از عالی ترین هنرهای رزمی شناخته می شود که علاوه بر سلامت جسم تاکید زیادی بر سلامت روح افراد نیز دارد. طبق گفته اساتید بزرگ این رشته افرادی که می خواهند در کونگ فو پیشرفت داشته باشند و به درجه استادی برسند، باید در ابتدا بر ذهن و تمالات درونی خود مسلط گردند. کونگ فو به نوعی استفاده از قدرت درونی است. افراد باید نیروی پنهان درون خود را بشناسند و آن را آزاد کنند و کنترل نمایند.
سبک های کونگ فو
کونگ فو به عنوان یکی از معروف ترین رشته های رزمی در سطح جهان است که از فرهنگ سنتی کشور چین نشات گرفته است. استادان و راهبان معبد شائولین این هنر رزمی را به شاگردان خود آموزش دادند و طی سالیان این آموزش ها سینه به سینه و نسل به نسل منتقل شد. سبک های مختلفی برای کونگ فو به وجود آمد که هر کدام ویژگی های مخصوص به خود را دارند. تعدادی از سبک ها نمایشی هستند و تعدادی برای مبارزه استفاده می شوند. حتی در بعضی از سبک ها از سلاح های مختلف مانند شمشیر، خنجر، چوب، نانچیکو، طناب و ... استفاده می شود.
بعضی از آنها از حرکات حیوانات مختلف نشات گرفته است و برخی ترکیبی از حرکات گوناگون هستند. از سبک های آرام گرفته تا سبک های قدرتی یا سرعتی و ... همه از حرکات و ضرباتی تشکیل شده اند که اساس آنها 18 ضربه ابتدایی راهب بزرگ تامو است که با کمی تغییرات ضربات جدیدی ابداع شدند. در این بخش به معرفی مهمترین سبک های کونگ فو می پردازیم.
-
کونگ فو سبک شائولین: اصلی ترین سبک کونگ فو که در معابد قدیم چین ظهور کرد، کونگ فو شائولین نام دارد. از آنجایی که اولین بار در معبد شائولین این رشته رزمی ابداع شد این نام را برای این سبک انتخاب نمودند. کونگ فو شائولین ترکیبی از اندیشه، حکمت و تعالیم دینی و مذهبی در کنار حرکات فیزیکی است. مهارت های اولیه این سبک شامل ضربات دست، پا، پرش، غلتیدن و حرکات ترکیبی است که در دفاع از خود استفاده می شوند. آنچه که در کونگ فو شائولین بسیار جذاب است، زیبایی محض فرم های تمرینی و همچنین ترکیب دستان باز و بسته، حمله و دفاع در برابر مهاجمان است که تاکید چندانی بر پرتاب ها و قفل مفصل ندارد. این سبک از کونگ فو دارای زیرشاخه هایی است که عبارتند از:
- ژیائو هونگ چیان (مشت قرمز کوچک)
- دا هونگ چوان (مشت خونین بزرگ)
- تانگ بی چوان (ضربه کامل با پشت مشت)
- لیو هی چوان (شش مشت هماهنگ)
- تایزو چانگ چوان (مشت بلند تایزو امپراطوری)
- وی ژینگ چوان ( مشت هفت ستاره ای)
- دا پائو چوان (مشت توپی بزرگ)
- ژیائو چائو چوان (مشت توپی کوچک)
- چانگ هو ژین بی من (حفاظت همیشگی از قلب)
- می هو چوان (مشت گل آلویی)
- لوهان چوان (مشت آرهات)
- تانگزی گونگ (آموزش کودکان)
- دان دائو (تکنیک های انفرادی)
-
کونگ فو سبک تای چی چوان: این سبک از حرکات بسیار آرام استفاده می کند تا قدرت درونی افزایش یابد. تای چی چوان بسیار محبوب است و برای بهبود سلامتی، افزایش طول عمر و آرامش روحی بسیار مفید است. در این هنر رزمی نگرشی فلسفی وجود دارد که با کمک چرخش بدن انرژی درونی تخلیه می شود. با اینکه حرکات در این سبک آرام هستند، اما قدرت بالایی دارند. تای چی در ابتدا باعث متعادل شدن بدن می شود، سپس انرژی درونی را رها می سازد و باعث متعادل شدن ذهن و روح می گردد. این سبک بر اساس 13 الگو مطابق با عناصر طبیعت شکل گرفته که 8 نوع ضربه و دفاع مختلف و 5 نوع حرکت استراتژیک را شامل می شود. فلسفه اصلی سبک تای چی چوان هماهنگی انسان با طبیعت است. این سبک از کونگ فو دارای چند زیر شاخه به نام های یانگ، چن، وو، دوی لین، چین نا، تویی شو، سون و وو-هاو است. در این سبک با حرکات نرم و آرام که از انرژی درونی نیرو می گیرند، عضلات بدن انعطاف پذیر و قوی می شوند. استادان این سبک معتقدند تمرین گروهی اثرات بیشتری دارد، از این رو در کشور چین و سایر کشورهای دنیا مانند ایران گروه های تای چی کار صبح زود برای انجام تمرینات دسته جمعی در پارک ها حضور می یابند.
-
کونگ فو سبک وینگ چون چوان: یکی از قوی ترین سبک های کونگ فو وینگ چون چوان است که در اوایل دهه 1700 در معبد شائولین توسط راهبان و استادان ابداع شد. اساتید بزرگی مانند ایپ من و بروسلی در این سبک کنگ فو فعالیت داشتند. وینگ چون بر روی مبارزه به کمک ذهن، روح، احساس و جسم تمرکز دارد و برای حملات ساده، سریع و قدرتی طراحی شده است. حرکات دفاعی بخش بزرگی از این سبک را تشکیل می دهند. حرکت در یک مسیر مستقیم، سرعت ضربات و تکنیک های مستقیم و ترکیبی و تلاش در جهت خنثی نمودن حملات حریف، بیشتر از اعمال نیرو برای ضربه زدن یا حمله مستقیم از خصوصیات و ویژگی های بارز این هنر محسوب می شود. حرکات دست در این سبک بیشتر است و جزو سبک های جنوبی چین محسوب می شود. اولین بار این سبک از کونگ فو توسط یکی از راهبان معبد شائولین به دختری به نام وینگ چون بر طبق آناتومی زنانه و استفاده از ضربات و حرکات ساده اما قوی آموزش داده شد. چند نسل بعد این سبک توسط استاد ایپ من به همگان معرفی شد و این استاد آموزش آن را در هنگ کنگ آغاز نمود. فیلمی چند قسمتی نیز از زندگی استاد ایپ من و سبک وینگ چون چوان ساخته شد که از محبوبیت بالایی در بین علاقمندان به سینمای رزمی برخوردار هستند.
-
کونگ فو سبک باگواژانگ: یکی از سبک های ملایم کونگ فو که در قرن 19 میلادی توسط دونگ های چون ابداع شد، باگواژانگ نام دارد. این سبک براساس تمرکز بر روی تعامل ذهن و جسم با استفاده از حرکات روان و آرام است. در این سبک بر استفاده از نیروی ذهن و آرامش درونی تاکید بسیاری می شود.
-
کونگ فو سبک زینگ یی چوان: یکی از سبک های اولیه کونگ فو زینگ یی چوان است که تمرکز اصلی آن بر روی قدرت داخلی رزمی کار است. در این سبک حرکات تهاجمی بسیار استفاده می شوند و از ضربات غیر قابل پیش بینی و ناگهانی تشکیل شده است. زینگ یی چوان بسیار پر تحرک است و تلاش زیادی برای یادگیری آن لازم است.
-
کونگ فو سبک چوی لی فوت: این سبک در دهه 1830 توسط فردی به نام چن هنگ ابداع شد. چوی لی فوت از ترکیب سبک های مختلف کونگ فو حاصل شده است و حرکات و ضربات بسیاری را شامل می شود. تمرکز اصلی در این سبک بر استفاده از قدرت باطنی است. حرکات تهاجمی و دفاعی به طور هماهنگ با یکدیگر در کونگ فو چی لی فوت استفاده می شوند.
-
کونگ فو سبک باجی چوان: اولین بار این سبک در شهر کانگژو توسط استادان کونگ ابداع شد. در باجی چوان بر خلاف تای چی که حرکات آرامی دارد، از ضربات و حرکات کوتاه و انفجاری استفاده می شود. نزدیکی و شباهت این سبک با سیستم آموزش های نظامی باعث شده است بسیاری از محافظان اشخاص مهم باجی چوان را انتخاب نمایند.
-
کونگ فو سبک نان چوان: نام دیگر این سبک فنگ چوان است و ترکیبی از کونگ فو شائولین با ورزش بوکس است. در این سبک از حرکات دست کوتاه و پی در پی بسیار استفاده می شود و سرعت نقش مهمی در مبارزات دارد. در نان چوان تمرکز اصلی برای حملات ضربات مشت هستند.
-
کونگ فو سبک چانگ چوان: این سبک بر روی ضربات طولانی و قدرتی تمرکز دارد و ترکیبی از دیگر سبک ها می باشد. چانگ چوان به عنوان یکی از جدیدترین سبک های کونگ فو شناخته می شود که در سال های اخیر شکل گرفته و جزو خانواده هنرهای رزمی بیرونی محسوب می شود.
-
کونگ فو سبک مانتیس: حرکات این سبک شباهت بسیاری به حرکات حشره ای به نام مانتیس یا همان آخوندک دارد و اولین بار توسط وانگ لنگ ابداع شد. سبک مانتیس بر اساس حرکات سرعتی صورت می گیرد و چابکی و چالاکی رزمی کار مورد توجه است.
-
کونگ فو سبک ببر: یکی دیگر از سبک های کونگ فو که بر اساس حرکات حیوانات ابداع شده است سبک ببر است. ببر به عنوان حیوانی بسیار نیرومند در طالع بینی چینی شناخته می شود. این سبک بر قدرت بالا و چابکی بسیار تمرکز دارد و از حرکات بازو و پنجه در آن استفاده می شود.
-
کونگ فو سبک پلنگ: در این سبک تمرکز بر روی ضربه زدن به نقاط حساس بدن مانند گردن، کشاله ران و شکم است. در سبک پلنگ از حرکات بسیار دقیق و سرعتی در کنار قدرت و انعطاف پذیری استفاده می شود.
-
کونگ فو سبک ماهی خوار بزرگ: ماهیخوار بزرگ پرنده ای است که منقار بلندی دارد و از اندام خوبی برخوردار است. در این سبک حرکات دفاعی از اهمیت بالایی برخوردارند و ضربات دست باید سریع و نیرومند باشند. در سبک ماهیخوار رزمی کار نقاط خاصی از بدن حریف مانند چشم ها، گلو و دنده ها را هدف قرار می دهد. برای تسلط به این سبک فرد باید قد بلندی داشته باشد و تمرینات تعادلی مختلفی انجام دهد.
-
کونگ فو سبک مار: یکی از شناخته شده ترین سبک های کونگ فو که از حرکات حیوانات الهام گرفته است، سبک مار است. در این سبک معروف چابکی، دقت و ضربات انفجاری و حملات غافلگیر کننده اساس کار هستند. همانند مار که عکس العمل سریعی دارد، رزمی کاران در این سبک نیز باید از سرعتی بالا در دفاع و حمله برخوردار باشند. حرکات دست مار از معروف ترین حرکات رزمی هستند که در بسیاری از فیلم های ساخته شده درباره کونگ فو استفاده شده اند.
-
کونگ فو سبک اژدها: شاید بتوان قوی ترین سبک نشات گرفته از حیوانات را سبک اژدها معرفی نمود. اژدها موجودی افسانه ای و بسیار قدرتمند است که استادان کونگ فو از حرکات آن برای این سبک الهام گرفته اند. تکنیک های این سبک از ضربات سریع، ضربات محکم و ناگهانی، مشت های کامل و ساعد تشکیل شده است. برای تمرین این سبک باید عضلات ریلکسی داشته و توانایی جابجایی از حرکات نرم به سخت را نیز داشته باشید. تکنیک های دم اژدها و پنجه اژدها از جمله تکنیک های معروف این سبک هستند.
-
کونگ فو سبک جنگاوران: یکی از سبک های محبوب کونگ فو سبک جنگاوران است که جزو سبک های اصلی محسوب می شود. از این سبک در مبارزاتی استفاده می شود که شامل حمله مستقیم به حریف و حرکات دفاعی مختلفی است. در این حالت، هدف به فرد کونگ فو کار حمله می کند، اما نمی تواند به او ضربه بزند. جا خالی دادن، یک پایه و اساس در سبک جنگاوران کونگ فو است. استادان بزرگ این سبک، گاهی آنقدر ضربات حریف خود را دفع می کنند که حریف شکست خودش را می پذیرد.
کونگ فو در ایران
کونگ فو در ایران با نام ابراهیم میرزایی شناخته می شود. میرزایی یکی از رزمی کاران قدیمی ایران است که قبل از انقلاب اسلامی در رشته های مختلف رزمی فعالیت می نمود و دوره های تکاوری نظامی را در کشورهای مختلف گذارند. او در سال 1351 کتابی درباره کاراته و ذن منتشر نمود و سپس سبک جدید از کونگ فو به نام توآ را پایه گذاری کرد.
بعد از انقلاب به دلیل فعالیت های سیاسی استاد میرزایی فعالیت باشگاه های کونگ فو توآ ممنوع شد و تا سال 1370 ورزشکاران این سبک مخفیانه به فعالیت و آموزش می پرداختند. سپس در سال 1370 انجمن کونگ فو توآ تاسیس شد و این هنر رزمی زیر نظر فدراسیون کاراته دوباره شروع به کار نمود.
- در اواخر سال ۱۳۷۱ فدراسیون کونگ فو، ووشو و رزم آوران تشکیل شد و در سال ۱۳۷۸ به‌نام فدراسیون ورزش های رزمی تغییر نام یافت.
- در سال ۱۳۷۹ تحت عنوان کمیته مستقل کونگ فو توآ فعالیت نمود و مجددا در سال ۱۳۸۱ در زمره سبک های فدراسیون ورزش های رزمی درآمد.
- در سال ۱۳۸۴ فدراسیون کونگ فو جمهوری اسلامی ایران تشکیل گردید.
- در سال ۱۳۹۰ نام کونگ فو از این رشته جذاب ایرانی حذف شد و در حال حاضر این سبک با نام توآ در ایران و جهان فعالیت می کند.
سبک توآ تاکید بسیاری بر سلامت تن و روان دارد و شامل حرکات بدنساز، نرمش ها، حرکات موجی، تکنیک های دست و پا، یوگا، دفاع شخصی، نفوذ بر اجسام سخت، تمرینات انفرادی و گروهی و نیروی درون است. همچنین این سبک برای مسابقات دارای مبارزات سنتی آزاد و نیمه آزاد است. این رشته رزمی دارای هفت مایگاه یا بخش است که به جز مایگاه اول که مربوط به فعالیت های بدنی و حرکات فیزیکی است، بقیه به جنبه های عرفانی، علمی و پزشکی در رابطه با تن و روان اشاره دارند.
لباس کونگ فو
لباسی که کونگ فو کاران به تن می کنند، جنس بسیار محکم و مقاومی دارد تا زود پاره نشود و برای آزادی بیشتر دست و پا برای انجام حرکات مختلف تا حدی آزاد و گشاد است. این لباس مخصوص از یک پیراهن و شلوار تشکیل شده است که از جنس الیاف طبیعی و نخی است. کمر شلوار نیز به گونه ای است که قوس های کمر ستون مهره را وقتی که نیرو یا فشاری به مهره ها وارد آمد حفاظت می کند و در قسمت مچ شلوار عضلات و زرد پی های مچ را محکم نگه می دارد و از صدمه به آنها جلوگیری می کند. از یک کمربند نیز به همراه این پیراهن و شلوار استفاده می شود که دارای رنگ های متفاوت است و درجه بندی از نظر مهارت را مشخص می کند.
رنگ لباس کونگ فو مشکی است زیرا این رنگ جاذب انرژی است و باعث جلوگیری از هدر رفتن انرژی درونی و بیرونی رزمی کار می گردد. البته در گذشته و در زمان ابداع این هنر رزمی راهبان از لباس های مختلف به رنگ های سفید، زرد و ... استفاده می شد، اما به مرور رنگ مشکی به عنوان رنگ اصلی در تمام کشورها برای لباس کونگ فو انتخاب شد.
فواید کونگ فو
این رشته رزمی از فلسفه خاصی برخوردار است و تاثیرات زیادی از لحاظ روحی و معنوی و همچنین جسمی بر روی ورزشکاران می گذارد. اساس کونگ فو بر استفاده از نیروی درونی است و تمرینات آن برای افزایش قدرت تمرکز و تخلیه انرژی های منفی از بدن و کسب آرامش درونی صورت می گیرند. از دیگر فواید رشته رزمی کونگ فو می توان به موارد زیر اشاره نمود:
- افزایش قابلیت انعطاف پذیری بدن
- بهبود هماهنگی اعضای بدن با یکدیگر
- افزایش تمرکز و اعتماد به نفس
- کنترل احساسات مختلف
حرکات مختلف کونگ فو
در رشته رزمی کونگ فو حرکات و ضربات و حالت های بدن به صورت های مختلف اجرا می شوند که دارای اسم مشخصی هستند. تعداد این حرکات به خاطر زیاد بودن سبک ها بسیار بالا است، اما بعضی از آنها جزو حرکات اصلی و پایه‌ای محسوب می شوند. در کونگ فو حالت های مختلفی برای استقرار بدن وجود دارد، مانند استقرار یا همان ایستادن از پهلو، از پشت، با زاویه 90 درجه و غیره.
حرکات دست و مشت ها نیز به صورت های مختلف و از زوایای گوناگون می تواند به حریف وارد شود که شامل مشت های سرعتی و قدرتی است. همچنین از حرکات دست برای دفاع کردن بسیار استفاده می شود. اکثر حرکات پا در کونگ فو برای ضربه زدن و حمله کردن هستند و تعدادی از آنها در دفاع نیز نقش دارند. این حرکات پا شامل حرکات چرخشی، پرشی، ضربه زننده و ... است.
معانی خط ها در کونگ فو
خط های کونگ فو همان حکم درجات را دارند و ورزشکاران به مرور با تمرینات مختلف باید آنها را بدست بیاورند. این خطوط که معلق به سبک توآ هستند معانی و فلسفه مختلفی را نمایش می دهند که شامل موارد زیر می‌شوند:
- خط یک (آناتوآ): آناتوآ با 513 فن، ترکیب عکس العمل سازی و خاصیت های موجی بر رموز هندسی و ضد حرکات جسمی در جهت عالم ذرات است.
- خط دو (آتادو): آتادو شامل 317 فن، ترکیب و عکس العمل سازی و خاصیت های خلاف موجی برای برگردان عالم ذرات و فکر و زندگی می باشد.
- خط سه (سوتو): به معنای مرز دانایی و توانایی و خارج شدن از دایره بیهودگی عقلی و از بین بردن ترس و وحشت در زندگی است. سوتو به معنای تو و من و طبیعت مربوط به من و توست. این خط مجموعه ای از 873 تکنیک، ترکیب و عکس العمل سازی است.
- خط چهار (سامسامائه): سامسامائه نهایت قدرت فیزیکی جسم در قالب هندسی با 417 فن، ترکیب و عکس العمل سازی با هدف توجه و رسیدگی جسم و روح است.
- خط پنج (مایانا): به معنی نابودی اختلالات و ناهنجاری ها و نبرد انسان در مرز پیدا و پنهان و درک اندیشه هاست.
- خط شش (کوانه ووست مایانا): به معنای صفت های نامناسب انسانی، ناهنجاری های روانی، عدم شناخت پزشکی و ترس و وحشت از وارد شدن به دنیای تفکر آمیز و فلسفه گرایی و اجبار انسان به درک فهم آشکار دنیای نهانی است. در این خط تمرینات مخصوصی برای از بین بردن این صفات انجام می شوند.
- خط هفت (وای ماباتو یا پنجه ی مرگ): این معنا در کونگ فو توآ از هفت مایگاه دعا به ایجاد کنندگان فکر و قضاوت انسانها به شناخت و بررسی تعلق دارد و شامل 330 فن،ترکیب و عکس العمل سازی است. پنجه مرگ ساخته پروفسور ابراهیم میرزایی است که نهایت خشم و غضب انسان و فریاد و طغیان انسان بر ظلم و ستم را نشان می دهد.
قوانین مسابقات کونگ فو
طبق آیین نامه تعیین شده برای سبک پرتوآ قوانینی برای مسابقات این سبک در سطح ایران و جهان مشخص شده اند که به شرح زیر است:
قوانین محل مسابقه
- محوطه مسابقه بایستی مسطح و صاف باشد.
- مساحت زمین مسابقه 8*8 متر مربع بوده که با تشک های فشرده پوشیده است.
- همچنین زمین مسابقه بهتر است از سطح زمین کمی بالاتر باشد و دو طرف آن با تشک پوشیده شود که به مبارزان آسیبی وارد نشود.
- در فاصله یک متری تشک از چهار بند خط قرمز رنگی به عرض 10 سانتی متر به عنوان هشدار ترسیم گردیده شود.
- دو خط موازی هر یک به طول یک متر و عمود بر روی زمین در فاصله 5/1 متری در مرکز محوطه مسابقه برای بازیگران باید رسم شود.
- خـارج از تشک در چهار گوشه آن در فاصله نیم متری خط هایی برای استقرار داورها باید کشیده شود.
- در یک ضلع(خارج) تشک به فاصله نیم متری هیئت ژوری قرار می گیرد.
- در مقابل میز هیئت ژوری در آن ضلع(خارج) تشک پزشک مسابقه در فاصله 2 متری قرار می گیرد.
لباس داوران و شرکت کنندگان در مسابقه
- لباس رسمی داوران: داوران باید از لباس رسمی که به شرح ذیل اعلام می گردد در محوطه زمین حضور یابند:
- پیراهن سفید آستین بلند.
- شلوار ساده مشکی.
- جوراب سفید.
- کفش مشکی بدون بند و پاشنه.
- لباس شرکت کنندگان در مسابقه..
- لباس رسمی مصوب سبک و یا رشته ورزشی مربوطه
- کمربندها در مسابقه نباید آویزان باشد و باید بصورت چسبی انجام گیرد و در نبود چسب از گره کوتاه باید استفاده شود.
- لباس شرکت کنندگان باید تمیز و مرتب باشد.
- مربیان تیم باید با لباس ورزشی بوده و نام خود را خوانا روی مقوای کوچک نوشته و در سمت چپ سینه خود نصب کند.
- سر داور می تواند از حضور هر مقامی یا هر مسابقه دهنده ای که مطابق مقررات رفتار ننماید، ممانعت کند.
سازماندهی مسابقات
- مسابقات به صورت تیمی و هر تیم می تواند متشکل از 10 نفر باشد و در توافق با مسئول برگزاری مسابقات می توان کمتر یا بیشتر باشد.
- هر تیم در چهار رده سنی (نونهالان، نوجوانان، جوانان و بزرگسالان) انجام می گیرد.
- نماینده تیم باید فرم رسمی که در آن نام اعضای تیم را مشخص کرده بـه مسئول برگزاری مسابقه تحویل دهد و پس از ارائه آن تغییر مجدد امکان پذیر نیست.
- یک تیم در صورتی که اعضا یا مربی آن ترکیب تیمی را بدون ارائه فرم تغییر دهند، فاقد صلاحیت مسابقه دادن شناخته خواهند شد و مسئول برگزاری مسابقه می تواند تیم را حذف نماید.
- هر مسابقه دهنده یا هر تیمی که قبل از شروع رسمی مسابقه نتواند خود را به محل مسابقه برساند، فاقد صلاحیت شرکت در مسابقه است.
- در صورتی که هر مسابقه دهنده یا تیمی که متقاضی شرکت در مسابقه بوده است، بدون دلیل موجه در آن مسابقه حاضر نشود و یا بدون آنکه از قبل با مسئول برگزاری مسابقات هماهنگی نماید، از انجام مسابقه خودداری کند و یا صحنه را ترک کند، شورای داوران پس از دریافت پیشنهادات سر داور نسبت به اخذ تصمیم در مورد تنبیهات انضباطی اقدام خواهد کرد.
نحوه شرکت تیم در مسابقات
- بدون سلاح
- با سلاح (نانچیکو، چوب، شمشیر، سای، چاقو، زنجیر و سانچاکو)
- سلاح با سلاح (سای و شمشیر – تونفا و چوب – تونفا و تونفا – چاقو و نانچیکو – نانچیکو و چوب – طناب یا دستمال با چوب)
تعداد داوران
- هر مسابقه چهار داور کنار و یک قاضی(سرداور) و کمک قاضی نیز نیاز دارد.
- در کنار سر داور وقت نگهدار، ثبات جدول و گوینده قرار دارند.
وظایف سرداور
- حصول اطمینان از تدارک صحیح از نظر آماده سازی محوطه مسابقه و تهیه و نصب تمامی تجهیزات و ملزومات لازمه، نظارت بر اداره مسابقات، پیش بینی تدابیر ایمنی و غیره.
- ارنج کردن داوران و همچنین آماده سازی ترتیبات لازم برای تشکیل و اداره کمیسیون داوران آنچنان که این کمیسیون بتواند بر نحوه عملکرد داوران نظارت نمایند.
- تعیین جانشین برای خود در موقع لزوم.
- اتخاذ تصمیم نهایی در باب موضوعاتی که (از نظر تکنیکی) ممکن است در طول یک مسابقه بوجود آید.
- مسئولیت و هدایت وقت نگهدار همچنین مشخص کردن ثبات و گوینده.
- قطع مسابقه در صورت صلاحدید با مشورت با مسئول برگزاری مسابقه و داوران.
- سر داور نظرات داوران کنار را از طریق جدول‌های مربوطه گرفته و بعد از بررسی و امضا نتیجه نهایی را اعلام می نماید.
- مساعدت و همکاری صمیمانه با داوران و تیم برگزاری مسابقه.
وظایف کمک سر داور
در صورتی که در مسابقه به دلایلی قاضی(سر داور) حضور نداشته باشد، تمام وظایف قاضی به کمک سر داور(کمک قاضی) محول می گردد.
وظایف داورهای کنار
- بطور مستقل و جدا از هم امتیازاتی را که براساس قوانینی که است، بدهند.
- نشان دادن راکت (یا صفحه رنگی) بطور همزمان با علامت دادن سر داور.
- پر کردن فرم مخصوص که شامل امتیازات است و امضا کردن فرم و تحویل آن توسط رابط به میز هیئت ژوری.
- اگر لازم باشد مبنای قضاوت و حکم صادر شده خود را توضیح دهد و بیان نماید. این توضیح فقط می تواند به سرداور یا کمیته داوران باشد و داور به هیچ کس دیگر نباید توضیح بدهد.
- از سر داور در صورت نیاز نظرخواهی کند.(در جایی که شک داشته باشد)
- قبل از شروع مسابقه باید در جای تعیین شده بنشیند و به هیچ عنوان بدون هماهنگی نباید داور از جای خود بلند شود و محل قضاوت را ترک کند.
- در هنگام داوری نباید با هیچ کس صحبت نماید و یا اینکه دید خود را از صحنه مسابقه خارج کند.
- یک داور خوب با دقت به صحنه مسابقه می نگرد و خوب ثبت می کند.
زمان مسابقه
زمان مسابقه 2 دقیقه است، به طوری که در این زمان افراد باید تکنیک های خود را هم به صورت آهسته و هم بصورت سرعتی انجام دهند و هر تیمی تعداد تکنیک های بیشتر و فنی تری بزند، موفق خواهد شد امتیاز بیشتری کسب کند.
نحوه اجرای فنون در مسابقات
- ضربه ای: مشت یا لگد
- پرتابی: مثل حرکات جودو ،کشتی، جوجیتسو و غیره
- مفصلی: آیکیدو، هاپکیدو، تکنیک های خیابانی و غیره
- ترکیبی: (ضربه ای، پرتابی و مفصلی)
حالت های اجرای فنون مسابقات دفاع شخصی
- در حالت ایستاده
- در حالت نشسته (روی زمین یا صندلی)
- خوابیده (انواع آن)
خطاها در مسابقات کونگ فو
- افتادن سلاح از دست مهاجم قبل از کامل شدن تکنیک ها
- هل دادن حریف در اجرا سرعت تکنیک ها
- مرتب نبودن لباس ها و وسایل در هنگام ورود به زمین مسابقه
- بی احترامی به داوران و مسئولین مسابقه
- اجرای تکنیک اشتباه بیش از سه بار از دور مسابقات حذف می شود.