موی تای یکی از هنرهای رزمی و دفاع شخصی است که در این روش از ترکیب فنون مشت، آرنج، بازو و پا به شکل تخصصی جهت حمله و دفاع استفاده می شود. موی تای به نام بوکس تایلندی و تای بوکسینگ نیز شناخته می شود. این ورزش، هنر رزمی و ملی کشور تایلند است. به نوعی می توان گفت بخشی مهم از فرهنگ مردم تایلند است که از دوران کهن به جا مانده و قدمت آن با تاریخچه مردم تای آمیخته است.
موی تای در واقع امتحان قدرت است که در آن از قسمت های مختلف بدن به عنوان سلاحی در نبردها استفاده می شود. یعنی هیچ عضوی از بدن غیر فعال باقی نمی ماند.
ورزش موی تای چیست؟
ورزش موی تا همان مشت زنی تایلندی با نام تای بوکس نیز شناخته می شود. موی به معنای مبارزه و تای به معنای تایلند است. جالب است بدانید که این رشته ورزشی در کشورهای تایلند، میانمار، کامبوج و مالزی دارای قدمتی بیش از 2000 سال دارد.
موی تای یکی از مهم ترین سمبل های فرهنگی کشور تایلند به حساب می آید و در این کشور روز 17 مارس روی موی تای نامیده می شود. موی تای ورزش ملی کشور تایلند بوده و یکی از سبک های آزاد ورزش های رزمی است که مبارزات آن به صورت فول کنتاکت و در رینگ برگزار می شود.
همین مسئله باعث شده از موی تای به عنوان یک رشته رزمی سخت و خشن در دنیا یاد شود. دقت داشته باشید که تکنیک های مشت زنی در مو تای تقریبا با بوکس غربی مشابه است و فنون گلاویزی، این رشته را به کیک بوکسینگ و ساندا نزدیک کرده است. همین شباهت ها باعث شده بسیاری از ورزشکاران موی تای در مسابقات کیک بوکسینگ و هنرهای رزمی ترکیبی و ساندا نیز شرکت کنند.
فواید و تاثیرات تمرینات موی تای بر بدن
رشته ورزشی موی تای نیز مانند سایر رشته های ورزشی دارای فوایدی است. در ادامه این فواید را به صورت مختصر مورد بررسی قرار می دهیم:
افزایش اعتماد به نفس
با انجام تمرینات موی تای می توانید اعتماد به نفس خود را به گونه ای افزایش دهید و در موقعیت های خاص و خطرناک از خود دفاع کنید. در واقع این ورزش موجب تقویت قوای فیزیکی و ذهنی شما می شود.
مدیریت خشم
ورزش موی تای شباهت زیادی به سایر رشته های رزمی دارد. از مهم ترین فواید و تاثیرات یادگیری این ورزش می توان به مدیریت خشم و احساسات منفی اشاره داشت.
استخوان قوی
کسانی که تحرک بدنی کمی دارند و دائما پشت میز می نشینند، به مرور زمان دچار چاقی می شوند. این مسئله به این دلیل است که میزان سوخت و ساز بدن شما کاهش می یابد. به همین دلیل امکان بروز بیماری هایی همچون پوکی استخوان وجود دارد. ولی با انجام تمرینات ورزش موی تای می توان میزان تراکم استخوان ها را افزایش داده و از بروز بیماری پوکی استخوان جلوگیری کنید.
مانع پیری
این ورزش موجب تعریق فراوان می شود و همین مسئله از پیری زودرس جلوگیری می کند. ورزش موی تای با بالا بردن ضربان قلب و اکسیژن رسانی به همه سلول های بدن به خصوص سطح پوست، موجب جوان ماندن شما می شود.
کاهش استرس
امروزه میزان تنش و استرس افزایش یافته که به گونه ای سلامت بدن را به خطر می اندازد. از مهم ترین فواید موی تای می توان به کاهش استرس و تضمین سلامت قلب و مغز اشاره داشت.
تقویت عضلات میانی
منظور از تقویت عضلات میانی فقط سیکس پک نیست. اگر تمایل به تقویت عضلات میانی مانند پهلو، باسن و کمر دارید، این ورزش می تواند گزینه ایده آلی برای شما باشد.
تقویت عضلات پا
در ورزش موی تای، ضربات پا نقش مهم و اساسی دارد. با تمرین و انجام حرکات پا و ضربات مختلف، عضلات پا به مرور زمان تقویت می شود که از مهم ترین اثرات این ورزش می باشد.
تاریخچه موی تای
قرن ها پیش قبیله ای به نام تای در سرزمین حاصلخیزی در دو سمت هوانگ هو و رود یانگ تسه در سچوان، هوپه در جنوب چین وجود داشت. این قبیله از سلطنت پادشاهی تای مونگ یا تای موآنگ بود. قبلیه تای برای زنده ماندن و حفظ خانواده، طایفه و ... دائما در حال جنگ بودند.
در آن زمان مردم تای مورد هجوم قرار گرفتند. به همین دلیل به سمت جنوب مهاجرت کردند و در آن جا نیز مورد حمله غیر بومیان و وحشی ها قرار گرفتند و اموال خود را از دست دادند. سپس به مرور زمان طوایف تای مونگ به صورت یک ملت مستقل با هم متحد شدند و در جنوب رودخانه مکونگ سرزمینی مستقل تشکیل دادند.
اولین دوره شکل گیری موی تای
سپس برای دفاع از سرزمین و جلوگیری از تاخت و تاز دشمنان هنرهای دفاعی را ابداع کردند. در واقع روش های دفاع از خود، تاکتیک ها و استراتژی ها به شکل سیستماتیکی با سبک های ویژه در کتاب های قوانین مبارزه چوپاسارت نوشته شدند. آنها با استفاده از این روش های مبارزه ای قادر به بیرون راندن دشمنان از صحنه نبرد بودند.
وپاسارت نحوه جنگیدن با شمشیر، چاقو، نیزه، تبر، گرز و کلنگ را نشان داد. سپس این قوانین به کتاب جنگجویان تبدیل شد. افرادی که تمایل به یادگیری مهارت های مبارزه داشتند، از این کتاب به عنوان یک مرجع استفاده می کردند. آنها با وجود احساس عمیق و نیاز شدید به حفاظت از خود در تمامی لحظه ها، رفته رفته اسلحه های طبیعی و خدادادی بشر نظیر ضربات مشت، آرنج، زانو و پا که همیشه همراه آدمی است، جایگزین سلاح های واقعی شد.
در این روش دفاع از خود ساق ها مانند چوبی بلند برای دفاع و ضربه زدن، بازوها به عنوان شمشیرهایی دوتایی جهت دفاع، مشت ها برای خرد کردن و آرنج ها به عنوان ضربات نیزه، زانوها مانند گرز برای ضربه زدن و دفاع کردن و پاها نیز به عنوان چاقو و تیر به کار گرفته می شد.
به این صورت هر بخش از بدن به عنوان مهارتی در مبارزه، به یک سلاح تبدیل می شدند. در واقع این روش دفاع از خود آغاز داستان موی تای بود.
دوره سوخوتای
جالب است بدانید که هنر موی تای بر مبنای زندگی در جنگ ها و غریزه بنا شده است. اکنون بیش از 2000 سال شده است که هنر جنگیدن با مشت، آرنج، زانوها و پاها از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است. در دوره سوخوتای، پایتخت قدیم تایلند، هنر موی تای محدود به مردم عادی نمی شد.
در واقع آنها موی تای را برای فقط برای نبرد در جنگ ها یاد نمی گرفتند، بلکه آنها برای افزایش دانش و مهارت، آن را فرا می گرفتند. در این دوره موی تای به گونه ای به عنوان یک هنر برای پادشاه شناخته شد. یعنی قدرت و عظمت پادشاه در دانستن موی تای بود. به این صورت او فردی جسور، قوی و بوکسوری توانمند دیده می شد.
دوره آیودها
موی تای از دوره سوخوتای به نوعی تبدیل به یک فعالیت اجتماعی و سرگرمی شد. علاقه به موی تای در قرن ها پیش، یعنی هنگامی که به دوره آیودها با پایتخت پیشین تایلند معروف است، زیر نظر پادشاه نارسوان به وجود آمد. جالب است بدانید که خود شخص پادشاه نیز تمرین موی تای می کرد. سپس او دستور داد تا همه سربازان موی تای را به همراه تعلیمات نظامی آموزش ببینند.
آرام آرام در موی تای تکنیک های جدیدی پدیدار شد. سپس توسط پادشاه دیگری از دوره آبودهایا، به نام پراکاسوآی معروف به پادشاه ببر، تغییرات دیگری در موی تای به وجود آورد که سبب گسترش آن شد. این پادشاه نیز علاقه زیادی به موی تای داشت.
به همین دلیل به صورت ناشناس در مبارزات و رقابت های محلی شرکت می کرد و مهارت های خود را بهبود می بخشید. در طی سلطنت او، مردم در آرامش و صلح زندگی می کردند. پراکاسوآی دستور داد آموزش موی تای به صورت رسمی جزء تعلیمات نظامی ارتش باشد.
در این دوره علاقه به موی تای به اوج خود رسید و تبدیل به ابزاری برای سرگرمی مردن، ارتش و پادشاه شد. در واقع همه افراد اعم از ثروتمند، فقیر، پیر و جوان خواستار یادگیری موی تای بودند. به همین دلیل در هر روستا مسابقاتی برگزار می‌شد.
در حقیقت این مسابقه به گونه ای مایه افتخار مردم بود. آنها روی هر دور از مسابقه نیز شرط بندی می کردند که هنر هم این رسوم در تایلند ادامه دارد.
دوره پادشاهی راما
برگزار کردن مسابقات مهم در دوره پادشاهی راما، جزء دستورات سلطنتی بود که به قهرمانان از سوی پادشاه، عناوین نظامی اعطا می شد. هنوز هم مسابقات مهم با حضور اعضای خانواده سلطنتی برگزار می شود. دوره پادشاهی راما، شروع دوره ای طلایی برای موی تای بود. این پادشاه همه مبارزان قدرتمند را برای برگزاری مسابقات بزرگ جمع می کرد. در گذشته مسابقات موی تای داخل رینگ برگزار نمی شد.
این مسابقات در واقع هر جایی که قابل دسترس بود، مثل یک زمین صاف و یا یک محوطه در روستا برگزار می شد. از دوره رامای پنجم، تای بوکسورها در محوطه ای که اطراف آن با طناب محصور شده بود، با دست های خالی به مبارزه می پرداختند و قضاوت توسط یک داور صورت می گرفت.
به مرور زمان رینگ مناسبی از جنس چوب ساختند و زمان مسابقه را اندازه گیری کردند. جالب است بدانید که پادشاهان و مردم در تبدیل این هنر رزمی به ورزش نقش مهمی داشتند.
دوره پادشاهی ببر
پادشاه ببر یکی از کسانی بود که قدم هایی برای تبدیل این هنر رزمی به ورزش را برداشت. این پادشاه نه تنها در فنون و تاکتیک های مبارزه، بلکه در تجهیزات آنها تحول ایجاد کرد. او دستور داد دست ها و ساعدها با نوار ساخته شده از موی اسب پوشانده شود. به این صورت از دست های مبارز محافظت می شد.
در مبارزات ویژه با توافق طرفین، از خورده شیشه که با چسب به پوشش طناب های کنفی و مشت های مبارزین می چسبید، استفاده می شد. این تغییرات به مرور زمان به قوانین مبارزه ای اعمال شد و تجهیزات و وسایل آن نیز تغییر کرد.
تا سال 1930 ضربه پا یا زانو به ناحیه بیضه مبارز قانونی بود. در این زمان مبارزان جهت محافظت این قسمت از پوست درست و قشرهای سخت دریایی که با یک تکه پارچه مابین پاها و دور کمر بسته می شد، استفاده می کردند. پس از مدتی با سفر یک تای بوکسور به کشور مالزی، نوع رایج این حفاظت جایگزین سنتی آن شد.
دوره پادشاهی راما هفتم
در سال 1930 تغییرات بسیار زیادی در این ورزش ایجاد شد. از جمله تغییرات ایجاد شده در این ورزش می توان به کدبندی شدن و وضع قوانین خاص، حذف نوارهای طنابی دور دست ها و جایگزین کردن دستکش بوکس اشاره داشت. بر اساس قوانین جدید، به جای انتخاب شدن یک نفر به عنوان قهرمان، برای هر وزن یک قهرمان در نظر گرفته می شد.
در دوران حکومت رامای هفتم، پیش از جنگ جهانی دوم استادیوم های موی تای جایگزین محوطه های مبارزه و رینگ های موقتی شد. از آن دوران تا به اکنون بوکسورهایی از کشورهای مختلف دور و نزدیک در این مسابقات شرکت کرده و اعتبار و شهرت خود را افزایش داده ا‌‌‌ند.
موی تای در دنیای امروز
امروزه این مسابقات در استادیوم های مهم بانکوک مانند راجادمرن و لودمپینی برگزار می شود. از سال 1973 تبلیغات جهانی موی تای با چاپ تمبرهایی که حاوی تصاویر موی تای بود، شروع شد. جالب است بدانید که در آن سال ها این سری از تمبرها به عنوان پرفروش ترین تمبرها شناخته شد.
در دوره پیش از آیودهایا هنر رزمی موی تای، روش مبارزه چند وجهی نامیده می شد. از زمانی که کشور سیام نام خود را به تایلند تغییر داد، این ورزش هم موی تای نامیده شد. دقت داشته باشید که ورزش موی تای از آن زمان به الان تغییرات زیادی داشته است.
این ورزش در گذشته یک مهارت کامل در نبرد به شمار می رفت. ولی اکنون تنها به عنوان یک ورزش شناخته می شود. موی تای در واقع شیوه سنتی مبارزه در دنیای مدرن امروزی است.
افسانه اولین موی تای کار تایلندی
در سال 1367، زمانی که شهر به دلیل بی‌کفایتی فرمانروایان روی به نابودی بود، ارتش مهاجم برمه یک گروه از ساکنان را محاصر و در نهایت به اسارت گرفتند. در بین اسرا تعداد زیادی موی تای کار نیز وجود داشت که توسط مردان برمهای گونگ سوکی پرا نای، گروه پوسام تون در شهر اوانگوآ بازداشت شده بودند.
سپس لرد حانگرا پادشاه برمه در سال 1774 و در شهر رانگون برمه تصمیم به برگزاری جشنی برای یاد بود گرفت. این جشن به مدت هفت شبانه روز برپا بود. در این جشن مسابقه بوکسی بین مو تای کاران تایلندی و برمه ای ترتیب داده شد که جایزه آن یک هدیه سلطنتی بود.
از دیگر برنامه‌های جشن می‌‌‌‌‌‌توان به نمایش کمدی محلی به نام لیکای و مسابقه شمشیر زنی و رینگ بوکس اشاره داشت که همه این برنامه‌ها در مقابل تخت پادشاه اجرا می‌شد. در طی روز اول جشن یک بوکسور برمهای برای نشان دادن احترام و علاقه خود به پادشاه در مقابل یک موی تای کار تایلندی پیروز شد.
زمانی که موی تای کار تایلندی وارد رینگ شد، داور مسابقه او را با نام نای خانوم توم معرفی کرد. حریف او یک بوکسور بسیار قوی و تیره پوست بود که برمه ای ها او را تشویق می کردند. البته در بین تماشاچیان برمه ای یک گروه از برده های تایلندی وجود داشتند که موی تای کار تایلندی را تشویق می کردند.
زمانی که موی تای کار با مبارزی رو به رو می شد، در برابر او شروع به رقص می کردند که این مسئله باعث تعجب و حیرت تماشاچیان برمه ای می شد. بعد از این اتفاق داور به تماشاچیان توضیح داد که این رقص به نوعی یک رسم سنتی برای ادای احترام به مربی اجرا می شود.
بعد از شروع مسابقه نای خانوم توم به حریف خود حمله کرد. او با مشت و ضربات آرنج به سینه او می کوبید. در نهایت حریف او بر زمین افتاد و مسابقه متوقف شد. داور به دلیل اینکه تصور می کرد حریف برمه ای به دلیل رقص سنتی تایلندی مبهوت بود، مبارز موی تای کار را برنده اعلام نکرد.
به همین دلیل نای خانوم توم مجبور شد با نه بوکسر برمه ای دیگر مبارزه کند. در واقع سایر بوکسورهای برمه داوطلبانه برای شکست نای خانوم توم حاضر می شدند. در نهایت نای خانوم توم برای حفظ اعتبار بوکس تایلندی مبارزه با بوکسورهای برمه ای را قبول کرد.
آخرین حریف موی تای کار یک استاد بوکس بود. این فرد در حقیقت برای تماشای جشن به این شهر آمده بود. زمانی که بوکسورها برای مبارزه با نای خانوم توم داوطلب می شدند، او نیز برای مبارزه داوطلب شد. ولی او نیز مانند سایر بوکسورها به وسیله ضربات مشت و آرنج نای خانوم توم از پا درآمد، به گونه ای که پس از آن کسی جرات نکرد با او مبارزه کند.
همین مسئله باعث تحت تاثیر قرار گرفتن و مجذوب شدن پادشاه مانگرا به مبارزه او شد. این پادشاه دستور داد او را با هدایای مختلف و گرانبهایی به کشورش یعنی تایلند بازگردانید. نای خانوم توم در تاریخ به عنوان اولین موی تای کار تایلندی شناخته می شود. او توانست با افتخار بوکس تایلندی را معروف کند. به گونه ای که این ورزش اکنون در خارج از مرزهای تایلند دارای اعتبار و شهرت است.
از گذشته تا به اکنون این افسانه در تاریخ کشور برمه حفظ شده است. زمانی که موی تای کار پیش از پادشاه مانگرا توانست بر نه مبارز برمه ای پیروز شود، پادشاه او را تحسین کرد و برای او احترام زیادی قائل شد. پادشاه می گفت این نوع مبارزه با خون تایلندی ها آمیخته شده است، به گونه ای که آنها می توانند بدون استفاده از اسلحه، با دست خالی بر حریفان خود پیروز شوند.
بسیاری از افراد بر این باورند که هیچ بوکسی مانند بوکس تایلندی نیست. در این ورزش از مشت ها، آرنج ها، زانوها و پاها استفاده می شود. در واقع در این ورزش مهم نیست بوکسور چقدر کوچک است. او می تواند با تکینیک های مختلفی حریف خود را از پای در بیاورد.
همانطور که اشاره نای خانوم توم توانست بر 9 بوکسور برمه ای پیروز شود. به همین دلیل آوازه او هنوز هم به گوش می رسد. او تبدیل به یک سنبل افتخار برای ملت تایلند و تمامی ورزشکاران موی تای شده است.
تاریخچه موی تای در ایران
از سال 1360 ورزش های رزمی در ایران به گونه ای متحول شد. مربیان و ورزشکاران رشته های مختلف رزمی با ایجاد ارتباطات بین المللی سعی کردند سبک های رزمی جدید را یاد بگیرند. سپس آنها از سیستم های کلاسیک و نیمه کنترلی فراتر رفتند. کم کم تنوع سبک های رزمی با شیوه مبارزات نزدیک و غیر کنترلی داخل رینگ افزایش یافت.
فول کنتاک، کیک بوکسینگ، تای بوکس و موی تای از جمله این سبک های رزمی بودند. کلاس های آموزشی تای بوکس به سبک اروپایی از اواخر سال 1368 توسط آقای محمد توحیدی به اتفاق آقای حمدالله عبادتی در مکان ورزشی شهید رسول فریدونی برگزار شد.
این کلاس در جنوب تهران قرار داشت، سپس در سال های بعد دو کلاس دیگر در سایر نقاط شهر دایر شد. از سال 1995 با تاسیس شورای جهانی موی تای در تایلند و اعطای نمایندگی به کشورهای مختلف، چند نفر در ایران برای فعالیت در رشته موی تای داوطلب شدند.
سپس فراگیری این رشته در اقصی نقاط جهان گسترش یافت و آموزش استاندارد و اصولی موی تای با نظارت شورای جهانی شروع شد. در ایران به دلیل عدم به رسمیت شناختن این ورزش، برگزاری این کلاس ها با مشکلات مختلفی رو به رو می شد.
بعد از پیگیری های فراوان، در اواخر سال 1377 برای فعالیت موی تای در کشور، گفتگوهای رسمی با فدراسیون ورزش های رزمی شروع شد. سرانجام با حضور آقای عبادتی به عنوان نماینده فدراسیون بین المللی موی تای، به همراه آقای الیاس حضرتی رئیس وقت فدراسیون ورزش های رزمی ایران، در کنفرانس جهانی موی تای در بانکوک تایلند، اولین قدم مؤثر برای فعالیت رسمی این ورزش برداشته شد.
موی تای از مرداد سال 1378 به عنوان یکی از ورزش های رزمی فعالیت خود را تحت پوشش این فدراسیون آغاز کرد. تیم رسمی موی تای از آذر همان سال با مجوز مستقیم از سوی آقای سعید فائقی (معاون فنی و ورزشی وقت سازمان تربیت بدنی) به مسابقات جهانی اعزام شد. در نتیجه کشور ایران به صورت رسمی به عنوان یکی از کشورهای فعال در این رشته شناخته شد.
از افتخارات ایران در رشته موی تای می توان اشاره کرد:
کاپ قهرمانی جهان 2002 تایلند
کسب کاپ نایب قهرمانی جهان 2003 قزاقستان
کسب کاپ نایب قهرمانی آسیا اقیانوسیه 2004 سیدنی استرالیا
کسب مدال کسب مدال نقره عیسی ایزدی در مسابقات آسیایی 2005 ایندور گیمنز
کسب مدال طلای جهانی توسط مصطفی عبداللهی در سال 2008
کسب مقام اول تیمی در مسابقات جهانی کره جنوبی
و…
هدف موی تای
در ورزش موی تای دو ورزشکار در پشت میله های رینگ بوکس قرار می گیرند. در این مسابقه هدف بردن بازی و ناک اوت کردن حریف است. ورزشکاران برای برنده شدن در مبارزه از مشت، پا، آرنج، زانو و ساق پا و همچنین بغل کردن حریف و تکنیک های گلاویز شدن برای ضربه زدن به یکدیگر استفاده می کنند.
یادگیری مهارت های موی تای برای تبدیل شدن به یک مبارز حرفه ای و برنده شدن در مسابقات اهمیت فراوانی دارد.
مبارزان و تجهیزات ورزشی موی تای
بر اساس قوانین شورای جهانی موی تای، فرد مبارز حتما باید بیش از 15 سال سن و حداقل 100 پوند وزن داشته باشد. در غیر این صورت اجازه شرکت در مبارزات حرفه ای موی تای را نخواهد داشت. دقت داشته باشید که مبارزان در گروه های وزنی مختلف دسته بندی می شوند و اختلاف وزن ورزشکاران هر گروه نباید بیش از 5 پوند باشد.
دسته بندی های وزنی در موی تای به شرح زیر است:
بسیار سنگین وزن (بیش از 95 کیلوگرم)
سنگین وزن (95 کیلوگرم)
86 کیلوگرم
سنگین وزن مافوق سبک
سنگین وزن سبک (80 کیلوگرم)
76 کیلوگرم
میان وزن (72 کیلوگرم)
70 کیلوگرم
سبک وزن (66 کیلوگرم)
63 کیلوگرم
61 کیلوگرم
59 کیلوگرم
کم وزن (57 کیلوگرم)
55 کیلوگرم
خروس وزن (53 و نیم کیلوگرم)
52 کیلوگرم
مگس وزن (50 کیلوگرم)
49 کیلوگرم
47 و نیم کیلوگرم
تجهیزات ضروری موی تای
برای انجام مبارزه موی تای به تجهیزات کمی نیاز است. همه مبارزان باید از دستکش های مخصوص استفاده کنند و بر اساس وزن صحیح در دسته بندی مورد نظر، باید شورت هایی که تنها نصف ران را پوشش می دهد را بر تن کنند.
دقت داشته باشید که مبارزان باید حتما از محافظ ران و محافظ دهان نیز استفاده کنند. موی سر و ریش بلند برای این ورزشکاران اصلا مناسب نیست. همه مبارزان باید پیش از آغاز مبارزه یک مونگ کول (نوعی پیشانی بند مقدس) را بر پیشانی خود ببندند. در آخر هر مبارز باید یک پارچه طلسم را به دور بازو یا کمر خود ببندند. در این مبارزه، مبارزان نباید کفش داشته باشند، چرا که این مسابقه با پاهای لخت برگزار می شود.
امتیازگیری در موی تای
در ورزش موی تای امتیازگیری نسبتا ساده است و برنده نهایی بر اساس تعداد برد در هر راند انتخاب می شود. در واقع مبارزی به عنوان برنده معرفی می شود، 10 امتیاز می گیرد. ولی مبارز بازنده طبق نحوه مبارزه در طول راند مقداری امتیاز از دست می دهد.
در صورتی که از نظر داوران هر دو مبارز در یک سطح باشند، هر یک از مبارزان 10 امتیاز کسب می کنند.
راند ۱۰:۹
وقتی که یک مبارز به عنوان برنده معرفی می شود.
راند ۱۰:۸
وقتی که یک مبارز به عنوان برنده واضح راند معرفی می شود.
راند ۱۰:۷
وقتی که یک مبارز به عنوان برنده واضح راند معرفی شده و حریف آن بر روی زمین افتاده و داور وسط در حال شمارش برخاستن ورزشکار است. در صورتی که داور در طول راند به یکی از مبارزان اخطار دهد، ورزشکار یک امتیاز از دست می دهد.
برد در مبارزه
در مبارزه موی تای مبارز می تواند به سه روش به عنوان برنده اعلام شود. این سه روش به شرح زیر است:
ناک اوت
در صورتی که یکی از مبارزان بتواند حریف خود را ناک اوت کند، بلافاصله به عنوان برنده مسابقه معرفی می شود.
ناک اوت تکنیکی
ناک اوت تکنیکی با نام TKO نیز شناخته می شود. این نوع ناک اوت مشابه با مبارزات بوکس می باشد. یعنی وقتی که داور تشخیص دهد مبارز قادر به ادامه مبارزه نیست.
امتیازها
در صورتی که هیچ کدام از مبارز‌ها نتوانند تا پایان مبارزه حریف خود را از پای در بیاورند، تصمیم گیری توسط داوران بر اساس تعداد امتیازها انجام می شود. در چنین شرایطی مبارزی که بیشترین امتیاز را کسب کرده باشد به عنوان برنده معرفی می شود. ولی اگر هر دو مبارز امتیازات یکسانی داشته باشند، برنده به وسیله قرعه کشی مشخص می شود.
قوانین موی تای
به صورت کلی مبارزات موی تای در رینگ به بزرگی ۶/۱ متر در ۶/۱ متر و ۷/۳ متر در ۷/۳ متر برگزار می شوند. همانطور که اشاره شد، در مسابقات حرفه ای ورزشکاران باید بیش از 15 سال سن داشته باشند. به هیچ عنوان رقابت کنندگان نباید بیش از 5 پوند با یکدیگر اختلاف وزن داشته باشند.
هر مبارز پیش از شروع مسابقه بوکس تای، باید مراسم ادای احترام را مطابق با سنت موی تای برگزار کند. این مراسم شامل رقص تشریفاتی به همراه موزیکی که توسط یک درام تام تام جاوانیز، اوبوی جاوانیز و یک جفت سنج کوچک نواخته می شود، است.
پس از پایان مراسم ادای احترام، زمان شروع مبارزان فرا می رسد. پیش از هر چیزی دو مبارز باید به یکدیگر دست بدهند. به این صورت آنها می توانند موافقت خود را برای مبارزه طبق قوانین و به صورت انسانی نمایش دهند. اغلب مبارزات تای شامل 5 راند 3 دقیقه‌ای است که بین هر راند 2 دقیقه زمان استراحت تعیین شده است.
بعد از آغاز مبارزه، هر دو مبارز برای برنده شدن و شکست حریف خود از مشت، پا، آرنج و زانو استفاده می کنند. زمانی مبارز به عنوان برنده معرفی می شود که حریف خود را ناک اوت کند. به این صورت داور وسط مبارزه بازی را به دلیل عدم توانایی حریف برای ادامه متوقف کند و یا بازی روال خود را ادامه دهد تا در آخر با شمارش امتیازها، یکی از مبارز‌ها به عنوان برنده اعلام شود.
در صورت برابر بودن امتیازها، برای اعلام برنده قرعه کشی می شود.
دوازده قانون مقدس موی تای
در ورزش موی تای 12 قانون به عنوان قوانین مقدس موی تای شناخته می شود. این قوانین به شرح زیر است:
به قوانین احترام بگذارید.
در مورد تمرینات خود در ورزش موی تای خودستایی نکنید.
میهن دوست باشید و با احترام از کشور خود حرف بزنید.
با دیگران و به ویژه خودتان صادق و روراست باشید.
به جای انتقاد از جامعه، برای کمک به جامعه آماده شوید.
با ادب، متواضع و فروتن باشید.
همیشه آرامش خود را حفظ کنید و در اجرای تمرینات خود سخت کوش باشید و از کارهای سخت فرار نکنید.
سعی کنید منظم و درست عمل کنید و به صورت بیمارگونه در رویای موفقیت فرو نروید.
سعی کنید افکار و عقاید مثبت و سازنده را در خود پرورش دهید.
همیشه اصول اخلاقی را رعایت کنید و در قضاوت تیز نظر باشید.
خوش قولی، احترام و یکرنگی را نسبت به سایر ورزشکاران، همکاران و دوستان رعایت کنید.
در حین مسابقه از برتری به حریف به طرز ناجوانمردانه استفاده نکنید.
خطرات ورزش موی تای
بر اساس تحقیق های صورت گرفته، شایع ترین آسیب های ناشی از ورزش های رزمی به ویژه موی تای در اندام ها به صورت خونمردگی، کشیدگی و پیچ خوردگی بوده است. دقت داشته باشید که آسیب های ارتو پدیک ناشی از ضربه های مستقیم، تکرار زیاد حرکات و مانورهای بالستیک و چرخشی است.
البته در مواردی آسیب های شدید مانند پارگی احشاء، فلج و ضربه مغزی نیز مشاهده شده است. از شایع ترین آسیب های سر و گردن در ورزش های رزمی می توان به موارد زیر اشاره داشت:
پارگی ها
خونریزی از بینی
هماتوم دور چشم
خراشیدگی قرنیه در اثر برخورد ناخن انگشتان
ضربه به مغز در اثر ضربات بلند و یا چرخشی
نکته: در صورت ناک اوت شدن ورزشکار حتما باید آسیب های ستون فقرات گردنی مد نظر گرفته شود.
از شایع ترین آسیب ها می توان به هماتوم اشاره داشت که می تواند در هر عضوی ایجاد شود. ولی معمول ترین محل آن، عضله چهار سر رانی است.
جمع بندی در مورد موی تای
در این مقاله به معرفی ورزش موی تای، تاریخچه و افسانه مربوط به موی تای، فواید این ورزش رزمی، نحوه اجرا، امتیازگیری و … پرداختیم. موی تای در واقع یک ورزش خشن به حساب می آید که فرد مبارز باید از قدرت بدنی بالایی برخوردار باشد. در غیر این صورت مبارز نمی تواند حریف خود را شکست دهد و بر او پیروز شود.