ورزش جودو، در سال 1932 توسط فردی ژاپنی به نام دکتر جیگارو بنیان گذاری شد. این ورزش از ورزش های رزمی و اصیل کشور ژاپن محسوب میشود که در سرتاسر دنیا طرفداران زیادی دارد. ورزش جودو دارای سبک های مختلفی است که مهمترین آنها سبک کودوکان نام دارد. این سبک در المپیک کاربرد فراوانی دارد. و امروزه در تمام نقاط دنیا آنرا تدریس میکنند. سبک جودو-دو از دیگر سبک های این ورزش رزمی است که در استرالیا ابداع شد. محوطه مسابقه ی جودو، شامل محوطه‌ی میانی مسابقه و منطقه ایمنی میشود که دارای حداقل ابعاد 14 در 14 و حداکثر 16 در 16 میباشد. جنس زمین مسابقه از تاتامی یا تشک است که میتواند به خوبی ضربه هارا تحمل کند.
برای مطالعه هر بخش روی تیتر مورد نظر کلیک کنید
- بنیان گذار جودو
- فنون جودو
- آموزش جودو
- فواید ورزش جودو
- فدراسیون جودو
- قوانین جودو
- اصطلاحات جودو
- کمربندها در جودو
بنیانگذار و اساتید جودو
شاید هنگام حل جدول به نام جیگورو کانو برخورده باشید. وی بنیانگذار این ورزش رزمی است. و از او به عنوان بنیانگذار جودو در جدول یاد میشود. بسیاری از ایرانیان در این رشته تبحر دارند از مربیان ایرانی جودو میتوان به مژگان آرامیده، افشین آریایی نژاد، بابک باباطاهریان، سعید مولایی، وحید سرلک، آرش میراسماعیلی و... اشاره کرد.
فنون جودو
ورزش جودو دارای فنون متنوع و مختلفی است که نام همه ی این فنون ریشه ی ژاپنی دارد. فن هانه گوشی یکی از کاربردی ترین فنون جودو برای مغلوب کردن حریف است. در این فن یکی از جودوکاران یک پایش را بین دوپای حریف میگذارد و با قرار دادن دست هایش بر روی شانه های حریف او را بر زمین می اندازد. از دیگر فن های جودو میتوان به (دی آشی هارای) اشاره کرد. در این فن از جودو، یکی از جودوکاران وقتی در روبه روی حریفش ایستاده؛ با وارد کردن ضربه به قوزک پای حریف، تعادل اورا از بین برده و او را بر زمین می اندازد. فنون جودو به دسته های مختلفی تقسیم میشوند. که از آنها میتوان به فنون افت، فنون پرتابی دست، فنون پرتابی کمر، فنون پرتابی پا، فنون پرتابی خودانداز به جلو و غیره اشاره کرد.
آموزش جودو
هنر رزمی جودو، در بسیاری از کشورهای دنیا آموزش داده میشود. بسیاری از هنرجویان، در سنین خردسالی وارد این رشته میشوند و آموزش میبینند. گلاویز شدن یکی از مهمترین اصول جودو است و برای موفق بودن در این ورزش باید بازوان حریف را از کار انداخت و آن را زمین زد. جالب است بدانید جودو به سلاح یا تجهیزات ورزشی نیاز ندارد. در دوره ی آموزشی و یا در مسابقات، این ورزش توسط فنون مخصوص خودش انجام میشود.
فواید ورزش جودو
ورزش جودو علاوه بر داشتن خطرات جسمانی در طول تمرین و مسابقات، فواید زیادی نیز دارد. یکی از مهمترین فواید این ورزش، انعطاف پذیری است. انجام مدام این ورزش و حضور پی در پی در مسابقات و تمرین ها، انعطاف پذیری بدن را بالا میبرد. جودو، مانند بسیاری از ورزش های دیگر به سلامت بدن کمک میکند و باعث تقویت قلب و عروق میگردد. علاوه بر این فواید، جودوکار میتواند برای دفاع از خود در شرایط نامناسب از فنون جودو بهره مند شود. رزمی کاران، علاوه بر فنون ورزشی و رزمی، می آموزند که چگونه آرامش خود را در شرایط بحرانی حفظ کنند. انجام تمرین های جودو و دیگر ورزش های رزمی به انسان می آموزد که چگونه در مقابل مشکلات زندگی عاقلانه تصمیم بگیرد.
فدراسیون جودو
فدراسیون جودو عالی ترین سازمان جودو در ایران است که در تاریخ 11 دی سال 1354 تاسیس شد و فعالیت خود را آغاز کرد. ریاست این فدراسیون بر عهده ی آرش میراسماعیلی است و مجتبی قدمی دبیرکل این مجموعه میباشد. در سال 2019 میلادی فدراسیون جودو ایران توسط فدراسیون جهانی تعلیق شد. بعد از اتفاقاتی که در مسابقات قهرمانی جودو در ژلپن افتاد؛ فدراسیون جهانی تصمیم به تعلیق جودوی ایران از حضور در رقابت های بیند المللی گرفت.
قوانین جودو
جودو ورزشی رزمی و مفید است که مانند همه ی ورزش ها قوانین خاص خودش را دارد در ادامه ی این مطلب به قوانین جودو میپردازیم
محوطه ی میانی مسابقه ی جودو باید حداقل دارای ابعاد 8 در 8 و حداکثر 10 در10 باشد. خارج از محوطه ی میانی محوطه ای دیگر وجود دارد که به آن محوطه ی ایمنی میگویند. محوطه ی ایمنی جودو، دارای عرضی 3 متری میباشد. در مسابقات جودو دو عدد صندلی سبک در محوطه ی ایمنی برای اسقرار داور ها قرار میدهند. جالب است بدانید نفر اولی که نامش برای مبارزه گفته میشود لباس آبی، و نفر دوم لباسی سفید بر تن دارد. لباس جودو باید از جنس کتان و بدون پوسیدگی باشد. یک پرچم آبی و یک پرچم سفید همیشه در دسترس داوران است و آنها برای مشخص کردن بعضی امتیازات از آن استفاده میکنند. برای نمایش امتیازات در مسابقات جودو، از دو تابلوی افقی استفاده میکنند که در معرض دید همه ی تمااچیان قرار دارد. این تابلو شامل بخش های مختلفی ازجمله مکان های ثبت امتیاز، مکان ثبت جرائم، مکان ثبت وزن و مکان ثبت نام کشور شرکت کننده در مسابقه جودو میباشد. برای اعلام پایان وقت مسابقه از وسیله هایی مانند زنگ و یا سوت استفاده میکنند. بسیاری از قوانین جودو در سامانه صدور احکام جودو ثبت شده است.
اصطلاحات جودو
همه ی کلمات و اصطلاحات جودو ریشه ی ژاپنی دارند. که در ادامه ی این مطلب به معرفی برخی از این اصطلاحات میپردازیم.
کلمه آنزا در جودو به معنی نشستن غیررسمی یا همان چهار زانو زدن است. منظور از آشی وازا در جودو فنون پا است. به راه رفتن عادی در جودو اصطلاحا آیومی آشی میگویند. به محلی که آموزش های جودو در آن صورت میگیرد یا همان سالن آموزش، دوجو گفته میشود. اگر کسی قوانین جودو را زیر پا بگذارد از کلمه هانسوکومکی برای او استفاده میکنند که به معنی تخلف از قوانین در رقابت است.
- جودوکا: جودوکار
- اوکِمی: تکنیک افت بی خطر (نحوهٔ صحیح زمین خوردن)
- کوزوشی: کشش و بر هم زدن تعادل
- مای‌ماواری: غلت به جلو
- دوجو: محل تمرین جودو
- سِن‌سِی: استاد
- میگی: راست
- هیداری: چپ
- جودوگی: لباس جودو
- ریتسو: بلند شو
- سزا: بشین
- رِی: دستور ادای احترام
- هاجیمه: دستور شروع مسابقه
- مَتِی: دستور توقف مسابقه
- جونای: داخل
- جوگای: خارج
- تاتامی: تشک جودو
- نه‌وازا: کار در خاک
- توری: مبارزی که اجرای فن می کند
- اوکی: مبارزی که فن بر روی او اجرا می شود
- آنزا: چهار زانو نشستن
- آشی وازا: تکنیکهای پا
- آیومی آشی: راه رفتن معمولی
- گوشین هو: روش های دفاع از خود
- گوشین جوتسو: هنر دفاع از خود
- هانسوکوماکی: شکستن مقررات در مسبقه
- جی گوهان تای: وضعیت اصلی دفاع
- جوسی کی: نشتن در مکان بالا برای جودکاران سطح بالا
- کاکی: اجرای واقعی پرتاپ
- کی کو: تمرین
- کی گا: صدمه
- کی آی: فریاد روحیه بخش
- کوشی وازا: تکنیکهای کفل
- مودان شا: کسی که کمربند سیاه ندارد
- ناگه وازا: تکنیکهای پرتاپ کردن
- اوه بی: کمربندی که روی لباس می پشند
- ری گی شاهو: تشریفات وآیین رسوم تشک
- رنراکووازا: تکنیکهای ترکیبی
- رنزوکووازا: تکنیکهای ادامه دار
- ریسوری: تعظیم کردن در حات ایستاده
- شی آی: مسابقه
- سوتای رنشو: حریف تمرینی
- تای ساباکی: حرکات بدن
- توکویی وازا: تکنیکهای مورد علاقه
- تسوکوری: وضعیت گرفتن برای پرتاپ
- تسوری کومی: بال کشیدن
- وازا: تکنیک
- یودان شا: کسی کمربن سیاه دارد
- زاری: تعظیم کردن در حلت زانوزده
- نوگاره کاتا: روشهای فرار
کمربندها در جودو
استاد کانو سیستم درجه بندی کمربند ها را به وجود آورد. اون کمربندها را به دو سطح تقسیم کرد
- سطح کیو: به معنای کلاس است و اشاره به سطح مقدماتی دارد به افراد دارای این سطح مودانشا یعنی بدون درجه میگویند.
- سطح دان: دان به معنای رتبه است استاد کانو هرگز بالاتر از دان 10 به کسی اعطا نکرد به همین دلیل درجه دهم بالاترین درجه ای است که به جودوکاران داده می شود. افرادی که دارای درجه دان هستند بودانشا یعنی افراد دارای درجه گفته می شود.
کمربند مشکی در جودو نمادی از سخت کوشی و انضباط است هنرجوی دارای کمربند مشکی جدی و مصمم برای یادگیری جودو است و این رنگ مانند دیپلم است.
لیست زیر رده بندی کمربندهای مختلف جودو را نشان میدهد
- کیو 10: کمربند سفید
- کیو 9: کمربند زرد
- کیو 8: کمربند زرد
- کیو 7: کمربند سبز
- کیو 6: کمربند سبز
- کیو 5: کمربند بنفش
- کیو 4 کمربند بنفش
- کیو 3: کمربند قهوه ای
- کیو 2: کمربند قهوه ای
- کیو 1: کمربند قهوه ای
- دان 2: کمربند مشکی
- دان 3: کمربند مشکی
- دان 4: کمربند مشکی
- دان 5: کمربند مشکی
- دان 6: کمربند سفید قرمز
- دان 7: کمربند سفید قرمز
- دان 8: کمربند سفید قرمز
- دان 9: کمربند قرمز
- دان 10: کمربند قرمز