تکواندو هنر رزمی کره‌ای است که یکی از محبوب ترین ورزش‌های رزمی در دنیا می‌باشد که 210 کشور دنیا عضو فدراسیون جهانی (WTF) می‌باشند. تکواندو در سال 1988 میلادی مصادف با 1367 شمسی به عنوان ورزشی نمایشی در رقابت های المپیک که در سئول برگزار می‌شد، حضور پیدا کرد و در سال 1994 مصادف با 1373 شمسی رسما به عنوان ورزشی رزمی وارد مسابقات بازی های آسیایی هیروشیما شد. همچنین در سال 2000 میلادی مصادف با 1379 شمسی تکواندو به طور رسمی وارد رقابت های المپیک سیدنی شد و پس از جودو دومین ورزش رزمی آسیایی بود که در رقابت های المپیک مسابقات آن برگزار شد و تا کنون این روند ادامه داشته است.
برای مطالعه هر بخش روی تیتر مورد نظر کلیک کنید
- بنیانگذار تکواندو ژنرال چوی
- تکواندو چیست؟
- سبکهای تکواندو
- کمربندهای تکواندو
- اصطلاحات تکواندو
- تکواندو ایران
- استاد کانگ
- استاد آذرپاد پدر تکواندو ایران
بنیان گذار تکواندو ژنرال چوی
بنیانگذار تکواندو ژنرال چوی می‌باشد او در سن 12 سالگی شروع به تمرین تکیون کرد. او در زمانی که در ژاپن مشغول تحصیل بود زیر نظر استاد فوناکوشی توانست کمربند سیاه بگیرد. بعد از پایان جنگ او به کره بازگشت و در کره به درجه افسری رسید و شروع به آموزش کاراته به سربازان کره ای کرد. چوی از اینکه یک هنر رزمی ژاپنی را به سربازان کره‌ای آموزش می‌داد ناراحت بود به همین خاطر تصمیم گرفت تکنیک های تکیون و کاراته را ترکیب کند و یه سبک رزمی جدید و مدرن بسازد. او نام این سبک رزمی نوین را تکواندو به معنی "هنر دست و پا" نهاد. این هنر رزمی در سال 1955 میلادی مصادف با 1334 شمسی به طور رسمی ثبت کرد.
تکواندو چیست؟
بعد از جنگ جهانی دوم استادان ورزش های رزمی کره جنوبی با تلفیق رشته اوکیناوایی کاراته به طور خاص سبک شوتوکان، هنرهای رزمی چینی و هنرهای رزمی کره‌ای مثل تکیون و سوباک تکواندو نوین را پایه گذاری کردند. تکواندو استیل خاصی در مبارزات دارد. این سبک رزمی هجومی متکی بر ضربات پا با حداکثر قدرت و سرعت است و بر حفظ فاصله فیزیکی با دشمن تاکید دارد.
تعریف تکواندو: کلمه تکواندو از سه بخش اصلی تشکیل شده است. «تِ» به معنی ضربه زدن دفاع کردن و شکستن توسط پا، «کوان» به معنی ضربه زدن دفاع کردن و شکستن توسط دست، «دو» به معنی راه و روش.
سبک های تکواندو
-
سبک پومسه یا فرم (POOMSAE) تکواندو
: این سبک از مهمترین آموزش‌های هنرهای رزمی تکواندو می‌باشد که شامل مجوعه‌ای از حرکات و ضربات مشت و پا و همچنین تکنیک های ایستادن، جابجایی است که برای جواد حمله مهاجم و دفاع از رزمی‌کار توسعه یافته است.هر فرم و حرکت پومسه بر مبنای منطق و فلسفه تکواندو شکل گرفته است. در این سبک از تکواندو هماهنگی و کنترل بین اعضای بدن، نظم حرکتی و انضباط فردی به ورزشکار آموزش داده می شود. هر ساله در سطوح ملی و بین‌المللی مسابقات این سبک به صورت رسمی انجام میشود. -
سبک هان ما دانگ (HAN MA DANG) تکواندو
: هان ما دانگ سبک شکست اجسام سخت است. که به نوعی شامل دفاع شخصی هم میشود. برای رسیدن به تکامل در تکواندو فراگیری و تمرین هان ما دانگ ضروری است. فنون شکستن اجسام نیاز به تمرینات زیاد، تمرکز، قدرت و اعتماد به نفس است. هر ساله مسابقات هان ما دانگ در سطح جهانی برگزار میشود و بسیاری از اساتید و قهرمانان جهان در آن شرکت میکنند. -
سبک کیوروگی (KYORUGI) تکواندو
: کیوروگی یکی از شیوه‌های تمرینی تکواندو برای حضور در مسابقات است.مسابقات این سبک در 3 راند 2 دقیقه‌ای انجام میشود. مسابقات این سبک، از قوانین ویژه ای برخوردار است و تکواندو کاران موظفند از وسایل و تجهیزات ایمنی مانند ناشیم، کلاه تکواندو، دستکش تکواندو، ساعد بند، هوگو (محافظ سینه – پشت کمر- شکم )، نقاب و محافظ لثه استفاده کنند.
کمربند های تکواندو
- کمربند سفید (پک تی) : نشانگر صداقت، پاکی، صفا، صمیمیت، صلح و دوستی و برادری می باشد که به عنوان دانه محسوب می شود.
- کمربند زرد (نورانگ تی): به عنوان خاک و آب و بارور ساختن کمربند سفید است.
- کمربند سبز (نوک تی): به عنوان جوانه ای که از خاک می روید.
- کمربند آبی ( چونگ تی): به عنوان آب، هوا و اکسیژن است که به جوانه کمک می کند تا ریشه نماید.
- کمربند قرمز (هونگ تی): گلی که شکفته است.
- کمربند مشکی (هوک تی): به عنوان میوه آن گل است که درون هر میوه دانه هایی است که به عنوان شاگردان و یا هر دانه به عنوان یک دان است.
اصطلاحات تکواندو
- اولیو: به طرف بالا، از پایین به بالا
- اره: پایین
- الگول: صورت (قسمت بالای بدن)
- الگول جیروگی: ضربه مشت به بالای بدن
- الگول ماکی: دفاع بالای بدن
- امگیو دیدی گی: قدم برداشتن
- او جانگ: پنجمین فرم، نماد باد
- او کوم: پشت زانو
- اوتگورو: ضربدری
- اوتگوروما کی: دفاع ضربدری
- اورن: راست
- اورون سوگی: ایستادن به راست
- اوسه: برتری
- اوکی: کتف
- ایپ: دهان
- ایراسا: بلند شدن
- ایل جانگ: اولین فرم، نماد آسمان و نور
- ایل هه جون: راند اول
- ایما: پیشانی
- این جونگ: زیر بینی، لب بالایی
- ایوک: شانه
- ایی جانگ: دومین فرم، نماد تصویر دریاچه
- ایی هه جون: راند دوم
- آپ: جلو
- آپ جوموک: جلوی مشت
- آپ چا الیگی: ضربه کششی پا به جلو
- آپ چاگی: ضربه پا به جلو
- آپ چوک : سینۀ پا (جهت نشستن و یا ضربه)
- آپ دولیو چاگی: ضربه دورانی پا به جلو
- آپ سوگی: ایستادن کوچک به جلو
- آپ کوبی سوگی: ایستادن بزرگ به جلو
- آره: پایین
- آره چیگی: ضربه دست به پایین
- آره ماکی: دفاع پایین بدن
- آگوم سون: هلالی بین شست و انگشتان
- آگوم سون چیگی: ضربه با میان انگشت شست و سبابه
- آن: از خارج به داخل
- آن پالموک: قسمت داخلی ساعد یا مچ دست
- آنجا: نشستن
- باتانگ سون: پاشنه ی کف دست
- باتانگ سون چیگی: ضربه با پاشنه دست
- باتانگ سون ماکی: دفاع با پاشنه دست
- باداچاگی: لگد ضد حمله
- بارو: موافق
- بال : پا از مچ به پایین
- بال با داک: انحنای کف پا
- بال پاکو: تعویض پا
- بال چیگی: ضربه با سر(کله زدن)
- بال دونگ: روی پا
- بال کوت: نوک انگشتان پا
- بال کی سول: تکنیک پا
- بال گاراک: پنجه پا
- بال موک: مچ پا
- بال نال: تیغه ی پا
- بال نال دونگ: قسمت داخلی پا
- اندا: مخالف
- باندا چاگی: ضربه هلالی پا
- باندا دولیو چاگی: ضربه دورانی با کف پا
- باندال چاگی: ضربه هلالی پا
- باندک . ریوک: نیروی عکس العمل
- بانکیوگ: ضد حمله
- بانگو: دفاع
- به شیم: رئیس محوطه (ژوری)
- بوسانگ: زخمی شدن، آسیب
- بوشیم: داور کنار (قاضی)
- بوم سوگی: ایستادن ببر
- بیتورو چاگی: ضربه چرخشی پا به خارج
- بیتورو ماکی: دفاع پیچشی
- بیکیو جیت گی: حرکات جانبی پا
- بیکیو سوگی: فرار،عقب نشینی کردن
- پارو: برگشت به حالت اول، توقف
- پاکات: از داخل به خارج یا جلو
- پاکات پالموک: قسمت خارجی ساعد یا مچ
- پاکات ماکی: دفاع داخل به خارج
- پاکات نریو چاگی: ضربه پا از داخل به خارج
- پال: بازو، ساعد
- پال جانگ: هشتمین فرم، نماد زمین
- پالکوپ: آرنج
- پالکوپ جیگی: ضربه زدن با آرنج
- پالگه: فرم تکواندو
- پالموک: ساعد، مچ دست
- پالموک بوهوده: محافظ ساعد
- پانجون: اعلام نظر
- پانگ یانگ پاگوکی: تغییر مسیر حرکت
- پک: سفید
- پک تی: کمربند سفید
- پوگی: کناره گیری
- پوم: کمر، نتیجه، حاصل
- پومسه: فرم تکواندو
- پی هاگی: جا خالی کردن
- پیو جوک: هدف
- پیوجوک چیگی: هدف زدن با دست
- پیون سون کوت: نوک انگشتان
- پیون سون کوت سوو چیروگی: ضربه با نوک انگشتان
- تکواندو یوکسا: تاریخچه تکواندو
- تگوک: حرکات و فرم تکواندو
- ته جانگ: استراحت
- توبوک: لباس تکواندو
- توک: چانه
- تی: کمربند
- تی چوک: پشت پاشنه پا
- تیرودورا: برگشت به عقب
- تیو: پرش
- تیو ایل جا چاگی: ضربه پرشی در یک حرکت واحد
- تیو آپ چاگی: ضربه پرشی آپ چاگی
- تیو باندا دولیو چاگی: ضربه پرشی دورانی با کف پا
- تیو دولیو چاگی: لگد پرشی دولیو چاگی
- تیو دی چاگی: ضربه پرشی به عقب با پاشنه
- تیو دیت چاگی: لگد پرشی دیت چاگی
- تیو دیدورا یوپ چاگی: لگد پرشی یوپ با چرخش
- تیو گاوی چاگی: ضربه پرشی قیچی وار
- تیو مودومبال آپ چاگی : لگد پرشی آپ چاگی (جفت پا)
- تیو مودومبال یوپ چاگی: لگد پرشی یوپ (جفت پا)
- تیو موم دولیو باندا دولیو چاگی:پرشی چرخشی دورانی با کف
- تیو موم دولیو یوپ چاگی: ضربه پرشی چرخشی به پهلو
- تیو مومدولیو چاگی: لگد پرشی دورانی با چرخش
- تیو نوپی چاگی: لگد پرشی آپ چاگی (در ارتفاع)
- تیو یوپ چاگی: لگد پرشی یوپ چاگی
- جازه: فرم ، شکل
- جاوو . یانگ وو: ایستادن رو به هم
- جبپ . جونگ: تمرکز حواس
- جه جا: هنرآموز،شاگرد تکواندو
- جه چو چیروگی: ضربه دست
- جو . بون . کانگه:جمع شدن به وسط
- جوچوم سوگی: ایستادن زین
- جوشیم: داور وسط
- جوموک: مشت
- جوموک کی سول: تکنیک مشت
- جنوبی اون دونگ: تمرینهای نرمشی
- جونکو کان گونگ بوک: ضربه موفق
- جونگ آنی بوهوده: محافظ ساق پا
- جونگ شین: روحیه
- جونگ شین تونگ ایل: تمرکز روح
- جیروگی: ضربات نفوذی و پیچشی دست
- جیکه چاگی: ضربه کوبشی پا (جیکی)
- چاجوم پیو: برگه داوری
- چاریوت: خبردار ایستادن، توجه
- چاگی: ضربه پا
- چه جونپیو: برگه داوری
- چه گوپ: رده بندی اوزان مسابقه
- چوچوم: قرعه کشی
- چونبی: آماده
- چون دانگ جی: نرمه ی ساق پا
- چون گانگ: ساق پا
- چونگ: آبی
- چونگ تی: کمربند آبی، سمبل آب و هوا
- چونگونو: محل استقرار مبارز هوگوی آبی
- چی:دندان
- چیگی: ضربه شلاقی(پرتابی) دست
- چیل جانگ: هفتمین فرم، نماد کوه
- داچیم سه: وضعیت گارد بسته
- داری: پا، ساق پا
- داک جوم:نمره،امتیاز
- دالیون بک باچین ده: کیسه بوکس
- دالیون ده: وسایل تمرینی چوبی
- دان:درجه
- دانگیو: گرفتن حریف
- دانگیو توک چیگی: گرفتن و ضربه زدن به چانه
- دسو گسا سو تسو: ادامه دارد
- دو: راه،روش،طریقت و هنر
- ددوبال دانگ سانگ پاکات نریوچاگی: ضربه پرشی دوبل پاکات چاگی
- ددوبال دانگ سانگ چاگی: ضربه پرشی دوبل
- دوبال دانگ سانگ آپ چاالگی: ضربه پرشی دوبل آپ چا الگی
- دوبال دانگ سانگ آپ چاگی: ضربه پرشی دوبل آپ چاگی
- دوبال دانگ سانگ دی چاگی: ضربه پرشی دوبل دی چاگی
- دوبال دانگ سانگ پاندا دولیو: ضربه پرشی دوبل باندا دولیو
- دوبال دانگ سانگ: لگد دوبل
- دوبال دانگ سانگ چاگی: ضربه پرشی با دو پا
- دوبون جیروگی: دو ضربه پی در پی مشت
- دوبوک ( توبوک): لباس تکواندو
- دوجانگ: محل تمرین
- دورا: چرخش ،چرخیدن
- دولگی: چرخش،چرخیدن
- دولیو: چرخش ،دوران
- دولیو چاگی: ضربه دورانی پا
- دولیو چاگی: ضربه دست دورانی
- دونگ: پشت
- دونگ پالموک: پشت یا روی ساعد
- دونگ جیک: حرکات
- دونگ جانگ: حرکت
- دونگ جوموک: پشت یا روی مشت
- دونگ جوموک چیگی: ضربه با پشت مشت
- دی چاگی( تی چاگی): لگد پشت
- دی چوک:پاشنه پا
- دی کوم چوک:کف پاشنه پا
- دی هوریو چاگی: لگد شلاقی چرخشی
- دیت: پشت،عقب
- دیت چاگی: ضربه پا به عقب
- دیت چوک: پاشنه ی پا
- دیت کوبی سوگی: ایستادن به عقب
- دیت کوم چو: پشت پاشنه ی پا
- دیدورا یوپ چاگی: چرخش و یوپ چاگی
- دیرو دورا: عقب گرد
- دیی کومچی: پاشنه ی پا
- سا جانگ: چهارمین فرم، نماد رعد
- سابوم نیم: مربی،معلم،استاد تکواندو
- سام جانگ: سومین فرم، نماد آتش و خورشید
- سام هه جون: راند سوم
- سانتول: مثل کوه
- سانتول ماکی: دو دفاع
- سانگی: پیراهن
- سه: عمل، حرکت
- سوچونگ: اعتراض
- سوچونگ وی واوه: کمیته قضایی
- سوک . دو: سرعت
- سوگی: ایستادن
- سوم سه: نفس گیری
- سون: دست از مچ به پایین
- سون باداک: کف دست
- سون باداک چیگی: ضربه با نوک انگشتان به پایین
- سون بوهوجان گاپ: دستکش های محافظ
- سون پاکو: تعویض دست
- سون دونگ: پشت دست
- سون کوت: انگشتان دست
- سون کوت: نوک انگشتان دست
- سون موک: مچ دست
- سون نال: تیغه ی دست
- سون نال دونگ: تیغه ی داخلی دست، برآمدگی بند سوم
- سونسو: مبارز
- سونگ جاسونون: اعلام برنده مسابقه
- سون نال: تیغه دست
- سون نال اوپرو چیگی: کف دست رو به زمین
- سون نال چیگی: ضربه با تیغه دست
- سون نال دونگ: تیغه داخلی
- سون نال ماکی: دفاع با تیغه دست
- سی سون: تمرکز چشم
- سیل کیوک: عدم صلاحیت
- شو : آزاد و راحت باش
- شی . زم . ونچورا:بستن چشمها
- شی جاک: شروع،شروع کن
- شی هاپ جانگ: محوطه مبارزه
- شیپ: دهمین
- شیم سا: آزمون کمربند
- کارا: انگشت
- کاسوم: سینه
- کام جون: نمره ی (امتیاز)منفی
- کان جانگ نیم: استاد بزرگ
- کان جن نیم: استاد
- کو: بینی
- کوان: ضربه زدن و دفاع کردن با دست
- کوان . کاک: نقاط ضربه زننده
- کوآسوگی: ایستادن ضربدر
- کودوپ چاگی: لگدهای پی در پی با یک پا
- کوریو: فرم نه، یکی از سلسله های کره
- کوکی نیم کیونگ نه: احترام به پرچم
- کوکی: شکستن
- کومان: پایان
- کومگانگ : فرم ده، سختی و سفتی و پایداری
- کومگانگ ماکی: دفاع مثل کوه
- کوندول: قفل کردن
- کوندول چیگی: قفل کردن و ضربه زدن
- کونگ کیوک: حمله
- کونگیوک باچین ده: میت های هدف زنی
- کوی: گوش
- کی سول: تکنیک
- کیاپ: صدای بلند فریاد کشیدن
- کیبون: اساسی
- کیبون دونک جاک: حرکات اساسی
- کیو: نهمین
- کیوروگی: مبارزه آزاد
- کیوکپا: شکستن اجسام
- کیون . هیون: توازن و تعادل
- کیونگ ره: ادای احترام و تعظیم
- کیونگو: اخطار
- کیونگی جانگ: محوطه مسابقه
- کیونگی شی گان: زمان مبارزه
- گالیو: قطع
- گام جوم: نمره منفی
- گاوی: قیچی کننده
- گاوی سون کوت: نوک دو انگشت سبابه و میانی
- گاوی ماکی: دفاع قیچی
- گت چه: وزن کشی
- گه سو: ادامه
- گودوپ چاگی: ضربه دوبله با یک پا
- گودورو: پشتیبان و محافظ
- گودورو ماکی: دفاع پشتیبانی شده
- گورو آپ چاگی:غلت و ضربه آپ چاگی
- گورو دولیو چاگی: غلت و ضربه دولیو چاگی
- گوروم: راه رفتن
- گیبون بال کیسول: تکنیک های حمله ای پا
- گیبون سوگی: تکنیک های ایستادن
- گیبون سون کیسول: تکنیک های حمله ای دست
- گیبون ماکی: تکنیک های دفاع
- ماکی: دفاع
- ماکی . بویی: نقاط دفاع کننده
- مچوئو گیوروگی: مبارزه قراردادی
- مم و تیو یوپ چاگی: دویدن و ضربه زدن یوپ چاگی
- مه جوموک: نرمه ی مشت
- مه جوموک چیگی: ضربه با نرمی مشت
- مواسوگی: ایستادن بسته
- مودومبال آپ چاگی: ضربه پرشی آپ چاگی جفت پا
- مودومبال یوپ چاگی: ضربه پرشی یوپ چاگی جفت پا
- مودومبال: جفت پا
- موروپ: زانو
- موروپ کوکی: خرد کردن زانو با ضربه دست
- موری: سر
- موک: گردن
- موک گو مونگ: گلو
- مولو جیت گی: حرکات پا به عقب
- موم: بدن
- موم پولوگی: نرمش
- موم دولیو: چرخش بدن، چرخشی
- موم دولیو باکات نریو چاگی: ضربه چرخشی پا از داخل به خارج
- موم دولیو باندا دولیو چاگی: ضربه دورانی با چرخش بدن
- موم دولیو تیو آپ دولیو چاگی: ضربه چرخشی پرشی پا (فیلیپینی)
- موم دولیو چاگی : ضربه دورانی با چرخش بدن
- مومتونگ: میانه تنه (قسمت میانه بدن)، وسط
- مومتونگ جیروگی: ضربه مشت به وسط بدن
- مومتونگ ماکی: دفاع وسط بدن
- مومتونگ هوگو: محافظ میان تنه
- مومو: دویدن – دورخیز کردن
- موه ری: پیشانی، سر
- میت پالموک: زیر ساعد
- میکورومبال: سر خوردن
- میلگی: هول دادن
- میونگ جی: آبگاه
- نارانهی سوگی: ایستادن موازی
- ناک اوت: ناک اوت
- ناک دان: ناک دان
- ناگا جیت گی: حرکات پا به جلو
- نانگ شیم: کشاله ی ران، شرمگاه
- نانگ شیم بوهوده: محافظ پایین تنه
- نریو: از بالا به پایین، به طرف پایین
- نریو چاگی: لگدتَبَری
- نورانگ: زرد
- نورانگ تی: کمربند زرد، سمبل خاک
- نوک تی: کمربند سبز، سمبل جوانه
- نوک جوپ داری: ران
- نولو ماکی: هل دادن
- نون: چشم
- هاپ:نفس – روح
- هاکتاری سوگی: ایستادن رو یک پا
- هان بون گیوروگی: یکقدم مبارزه
- هان سون کوت: نوک یک انگشت (سبابه)
- هایی:شلوار
- هچو مویو: ایستادن پشت هم
- هچیو: بازکننده
- هه چو ماکی: دفاع باز شوند
- هو شین سول: دفاع شخصی
- هو هوپ: کنترل نفس
- هوری: کم
- هوریو: سخت زدن
- هوریو چاگی: ضربه دورانی معکوس با کف پا
- هوریوچاگی: لگد شلاقی
- هوک: سیاه
- هوک تی: کمربند مشکی، سمبل ثمر و نتیجه
- هونگ: قرمز
- هونگ تی: کمربند قرمز، سمبل گل شکفته شده
- هونگونو: محل استقرار مبارز هوگوی قرمز
- هیچو: بازنده
- هیم: انقباض بدن – نیرو و انرژی
- هیم . اویی . ولی: نیرو و قدرت
- ون: چپ
- ون سوگی: ایستادن به چپ
- وو نه چی: بجای خود
- یانگ: دوتایی
- یوپ: پهلو، کنار، طرفین
- یوپ چاگی: ضربه جانبی پا
- یوک جانگ: ششمین فرم، نماد آب
- یوم چی: شرافت – راستی - دوستی
- یون – سوک: پی درپی – پشت سرهم
اعداد در تکواندو
- هانا: یک HANA
- تول: دو TOL
- ست: سه SET
- نت: چهار NET
- داسوت: پنج DASOT
- یاسوت: شش YASOT
- ایل کوپ: هفت IL KOP
- یودول: هشت YODOL
- آهوپ: نه AHOP
- یول: ده YOL
- ***************
- یکمین: ایل IL
- دومین: ای YI
- سومین: سام SAM
- چهارمین: سا SA
- پنجمین: او O
- ششمین: یوک YOK
- هفتمین: چیل CHIL
- هشتمین: پال PAL
- نهمین: کیو KYO
- دهمین: شیپ SHIP
استاد کانگ
شین چال کانگ استاد تکواندو از کره جنوبی بود. او در سال 1364 هدایت تیم ملی تکواندو ایران را به عهده گرفت و سه سال در این سمت برای اعتلای تکواندو ایران تلاش کرد. تخصص او فرم و پومسه هست اما مربی بخش مبارزه تکواندو ایران بود. تیم های زیر نظر او در تیم ملی تکواندو ایران از او به عنوان انسانی بسیار منضبط و سختگیر یاد میکنند.
استاد محمد اسماعیل آذرپاد پدر تکواندو ایران
استاد آذرپاد متولد سال 1317 شمسی است. آذر پاد در ابتدا شروع به تمرین جودو کرد و در این رشته به مقام استادی رسید. وقتی 39 ساله بود سه استاد بزرگ تکواندو کره به ایران آمدند. آذرپاد شروع به فراگیری تکواندو اصیل کره کرد. در همان سال کمربند مشکی دان 1 تکواندو رو گرفت و از آن پس مروج تکواندو در ایران شد. او هم اکنون تنها دارنده دان 8 تکواندو در ایران است. آذرپاد هر ساله کلاسی بای آموزش کودکان بین 5 تا 10 ساله دارد. آموزش در این کلاس کار دشواری است چون کودکان بیشتر علاقه به شیطنت دارند تا تکواندو. اما او این کار را برای دوری جستن از روحیه نظامی‌اش و همچنین تربیت نسل های آینده تکواندو انجام میدهد.
تکواندو ایران
تکواندو یکی از موفق‌ترین رشته های المپیکی ایران است. اولین مدال المپیکی تکواندو ایران را هادی ساعی بدست آورده است.